Weekoverzicht!
Donderdag, 24 September
Ben naar de stad gegaan en heb daar wat rond gekeken, ook naar de English Market geweest wat blijkbaar een hele populaire plek is hier. Daar heb ik lekker gezeten in een lief cafétje en mn informatie boekjes over Cork doorgelezen zoals een echte toerist dat doet.
Daarna nog even een beetje geshopt maar moest snel terug aangezien ik om 2:30 PM Eva moest ophalen van school. Nadat we samen hadden geluncht en het huiswerk af was gingen we samen met Sarah, Eva en de buurjongetjes (die te lief zijn) naar het park aangezien het een prachtige warme dag was. (had zelfs mn zonnebril nodig).
Vrijdag, 25 September
Aangezien ik de stad graag wou verkennen besloot ik de fiets te pakken en een stuk te gaan fietsen. Fietsen hier is niet zoals fietsen in Nederland. Fietspaden kennen ze amper en als die er wel zijn, rijden de auto’s naast je veeeels te hard. Doodeng als je het mij vraagt, dus ik besloot gewoon rebels op de stoep te fietsen. Ook vandaag was het weer verrassend warm en ik genoot dus ook volop van de zon.
Zoals gewoonlijk Eva van school gehaald die vervolgens weer naar Muziekschool ging met een vriendinnetje met dezelfde naam als Eva. Dan zou je denken dat 2 Eva’s als verwarrend kan zijn, maar het werd erger. Gedurende de hele week heb ik bijna alle vriendinnetjes van Eva ontmoet & wat bleek, ze heeft 3 naam genootjes. Dus: er zijn 4 Eva’s, wish me luck right?
Zaterdag, 26 September
Weekend! Dat betekend ook dat ik vrij ben, afgezien van het vermaken van Eva maar dat moet je meer zien als deel uitmaken van het huishouden. Sarah en Eva namen me mee naar Mahon Point, een groot winkelcentrum in een buitenwijk van Cork. Tijd voor de wekelijkse boodschappen! Man oh man ik heb mn ogen uitgekeken!! ZOOOO GROOT!!! Schappen lang vol met verschillende soorten koekjes, ontbijtgranen & broodjes. Denk ik nog nooit in zo’n grote supermarkt geweest haha.
Die middag gingen we naar Kinsalle, een vriendinnetje (een Eva) ging ook mee + haar Au Pair (Micki een uit Zwolle – 26 jaar). We gingen naar het strand en het was zo mooi. Dat was eigenlijk het eerste moment dat ik echt realiseerde dat ik in Ierland was. Precies zoals op alle foto’s! Heel lang met Micki gepraat, in het Nederlands wat heel grappig was eigenlijk omdat we dat niet meer zijn gewend. Ik betrapte me er zelf ook al op dat ik in Engels m’n dagboek schrijf, of tegen de kat praat: het gaat gewoon automatisch.
Na het strand zijn we naar het centrum dorpje iets van Kinsalle gegaan waar we opwarmde met warme chocolademelk bij een schattig haven-cafétje. In de avond had Sarah een trouwerij dus ik had dienst voor babysitten. En met babysitten bedoel ik eigenlijk: de hele avond tv kijken terwijl kleine Eva op bed ligt.
Zondag, 27 September
Nog steeds vrij dus de hele dag lekker niks gedaan, films gekeken & gecomputerd. In de avond heb ik met Sarah The X-Factor gezien wat een stuk leuker is in Engels met Simon Cowell en andere populaire juryleden.
Maandag, 28 September
Eigenlijk is het ‘werk’ hier heel makkelijk. Sarah brengt Eva elke ochtend naar school (ik kan dus elke dag uitslapen) & brengt haar zelf naar bed, dus ik hoef haar alleen op te halen in de middag en vermaken/helpen met huiswerk totdat het bedtijd is + ik hou het huis schoon.
Maar vandaag was even net iets anders, door omstandigheden met familie van Sarah nam ik deze taken over. Had verwacht dat Eva misschien wat koppig kon zijn maar ze was een schatje! Ze ging met een glimlach naar school en toen ik haar op bed bracht stribbelde ze totaal niet tegen. (In tegenstelling tot wat ik wel eens zie op van die tv programma’s).
In de middag kwam Eva’s opa ook nog langs waarmee ik een hele tijd heb gepraat, hij was zo aardig en totaal niet afstandelijk of neerkijkend omdat ik hun Au Pair was. Dat merk ik hier over het algemeen heel erg, iedereen is zo vriendelijk tegen me & zijn juist heel geïnteresseerd.
Aankomst Ierland.
Kruipend, huilend & sluipend.
Wakker worden van piepende deuren in plaats van de wekker. Wekkers bestaan niet in Bertrix, klinkt als een hemel toch? Veel van jullie zullen weten dat ik een ochtend mens ben, die bijna nooit late avondjes maakt. Things changed. Elke ochtend is het een wedstrijd met mezelf, hoe lang kan ik door slapen? Waar ik vroeger mezelf voor mn hoofd sloeg als ik 11 uur pas wakker werd, vier ik nu een feestje als ik 13 uur mijn oogjes open doe.
Het sociale leven hier kan je omschrijven als het leven van de jagers en boeren. Het is ieder voorzich en je moet proberen te overleven. Je eten in de koelkast is niet veilig voor je collega's, je drinken wordt aangevallen door de muggen & de vos maakt je 's nachts het leven zuur. Daarna de volgende uitdaging: douchen. Eerst opzoek naar een geschikte douche in een geschikt toilet gebouw. De uitdaging begint: 30 seconden onder een douche waarin een ijsbeer nog kippenvel zou krijgen. In de volgende 2 minuten je haar proberen te wassen, je moet hierna niet raar op kijken als je een tweede graads verbranding op je hoofd hebt. Achja, kan gebeuren toch? Dan deel twee: afdrogen & omkleden. In je eigen prive kamer kan je een poging doen tot omkeren en aankleden, maar dit gaat niet zonder slag en stoot. Probeer niet te struikelen over je berg voedsel (geheime voorraad), ontwijk alle slingerende kledingstukken & zorg dat je niet stikt door de deodorant.
Fris, schoon & nog steeds in leven? Dan kunnen we verder: vrije tijd. We gaan naar de bar, gratis chocomelk! (Mijn verslaving). Daarnaast bestellen we tomatensoep (50% personeelskorting euuuh). Met onze buikjes gevuld verbinden we onze telefoons met het draadloze internet, snel een mailtje, appje verzenden & een foto op instagram. De dag besteed ik verder aan een wandeling door het bos, huppelend door de bloemen veldjes, springend over beekjes & rennend achter de hertjes aan. Na deze heerlijke geluksbeleving in de natuur is het tijd om met de collega's te gaan dineren. De klok van de wijzers staan beide op de 6: etenstijd. Iedereen staat te trillen en de enige focus ligt op de bak met voedsel in de hand van de chef, is het eten vandaag wel door onze keel te krijgen? Opluchting: kibbeling met frietjes. In de kantine smikkelen en smakkelen we alles weg. Groene polo's aan, schortje om, haar in een staart en gaan. Eerste dienblad, hoppaa vol met 50Cl Jupiliers, polsen knakken half door maar we blijven lachen hihi. De mannen op het terras aan tafel 235 verblijd ik met liters bier & achter hun behaarde baarden zie ik brede glimlachen tevoorschijn komen. Enthousiast haalt de jongste van groep zijn portefeuille naar voren, afgezien van het verschuldigde bedrag drukt de jongen nog 5 euro in mijn hand & zegt nog iets in het Duits. Ik lach lief & loop vol met blijheid terug naar de bar. Zo gaat de avond verder.
Klokslag half 12 zijn onze oren gespitst en horen we de stem van Andre Hazes door de boxen van de bar klinken: "Het is tijd, de hoogste tijd. U wordt bedankt voor weer een avond gezelligheid." Onze hartjes gaan sneller kloppen, het is tijd! Het geslenter van de bediende verandert in hardlopen, de barman tapt gehaast de laatste biertjes, collega nummer 2 jaagt de dronken gasten weg & ik poleer de glazen zo snel als ik kan. Alles schoon? Alles netjes? Ja? Klaar! Met cocktails in onze handen bespreken we de avond & maken we grapjes over vervelede gasten. Na een tijdje hebben we ons fysiek opgeladen voor de enorme bergbeklimming naar het personeelsterein, vanaf verre verte voelen we de bas van de muziek al door onze lichamen galmen. Oh Oh. Aangekomen in de caravan krijg je meteen een fles wijn in je handen gedrukt van de collega's die hebben genoten van hun vrije avondje, de animatoren & de koks. Alleen het enige waaraan ik nu kan denken is voedsel. Aangezien we het woord "luxe" hier niet kennen baken we frikadellen in de pan & worden deze regelrecht vanaf het bord naar binnen gewerkt. Buik vol? Fles wijn bij de hand? De nacht kan beginnen! We spenderen de nacht lachend, kaartend & etend. Rond 3 uur haken de eerste mensen af & zoeken hun vertrouwde bedjes op, aangezien de wekker voor de meeste om 7uur al weer gaat. Ondertussen gaan de diehards gewoon door, meer alcoholische versnaperingen, meer eten & meer dolle verhalen. Een vele zonnestraal komt door het raam naar binnen schijnen & onze ogen schrikken ervan. Is het al zo laat? Of moet ik zeggen: zo vroeg? Misschien is het verstandig om onze oogjes dicht te doen. Oke, nog een laatste ronde. Kruipend, sluipend maar zeer voldaan beland ik in mn bed. Truste.
The day after. Mijn ogen gaan een soort van open. Het ruikt muf, het is warm & ik hoor buiten mensen praten. Ik pak m'n mobiel & lees 12:20 op het vele beeldscherm dat mijn ogen verblind. Met een snelle rekensom kom ik tot de conclusie dat ik 6 uurtjes heb geslapen. Voor de snelle onder jullie, dat betekend dus dat ik om half 6 ben gaan slapen. Half 6. Half 6. De meeste van jullie zullen weten dat half 6 meer een tijd voor mij is om op te staan dan om te gaan slapen. Ik probeer mijn benen naast het bed te zetten, ik grijp een handoek uit de lucht & neem mijn toilettas onder mijn arm. De dag begint met het avontuur van de douche, daarna vul ik mijn buikje met een flink ontbijt & ik probeer me staande te houden tussen de troep van de vorige avond. 11 flessen wijn, 64 blikjes bier, 2 flessen wodka, 3 zakken chips, een pak frikadellen, een incompleet kaartspel & een carvan die ruikt alsof er 34 zwervers leven. Achja, kan je zien als een geslaagd feestje toch?
Mijn dag zet ik voort met een wandeling, als eerst loop ik langs het ravijn: ja ravijn. Op ons personeelsterein is een ravijn, gevaarlijk zeg je? Ja, eigenlijk wel. Elke ochtend wandel ik er langs om er zeker van te zijn dat er naast afval, stenen & verrotte bomen geen collega in ligt. Tot u toe kon ik elke keer weer opgelucht ademhalen. Vervolgens wandel ik naar de bar waar ik meteen na binnenkomst oogcontact heb met de barvrouw, we giechelen stiekem om de grapjes van gister. We maken een babbel, vragen hoe brak we zijn & gaan dan beide weer verder. Ik bestel lunch met weer een ander collega & warmen op met een chocomelk. Zo gaat de dag verder als elke andere dag, alleen dan net iets anders. Met ander grapjes, hapjes & drankjes.
Liefs Tjitske.